Agenda

 

Lees verder...

Bezoekers

Vandaag 26
Deze week 156
Deze maand 1666
Sinds 11-2008 603261

Min Jehann




 

 

Min Jehann 

 

Klaus Groth schreef dit gedicht ter herinnering aan zijn broer Johann Groth (Jehann).

Dat de dood een moeilijk te accepteren bestaansfeit is drukt Klaus Groth uit door vorm en inhoud van het gedicht elkaar tegen te laten spreken: Hij spreekt zijn broer toe alsof die nog leeft, in het besef dat hij toch echt dood is.

In de eerste twee strofen voert Klaus Groth ons mee naar hun kindertijd. Twee broers ervaren onbezorgd de vele indrukken van het Noord-Duitse platteland. In de derde strofe staat hij met een schok weer met beide voeten in het heden: Jehann is dood en ik sta hier alleen. Wie zou dan zijn tranen kunnen bedwingen?

 

 

Ik wull, wi weern noch kleen, Jehann,
Do weer de Welt so grot!
Wi seten op den Steen, Jehann,
Weest noch? bi Nawers Sot.
An Heben seil de stille Maan,
Wi segen, wa he leep,
Un snacken, wa de Himmel hoch
Un wa de Sot wul deep.

 

Weest noch, wa still dat weer, Jehann?
Dar röhr keen Blatt an Bom.
So is dat nu ni mehr, Jehann,
As höchstens noch in Drom.
Och ne, wenn do de Scheper sung
Alleen, int wide Feld:
Ni wahr, Jehann? dat weer en Ton!
De eenzige op de Welt.

 

Mitünner inne Schummerntid
Denn ward mi so to Mod.
Denn löppt mi't langs den Rügg so hitt,
As domals bi den Sot.
Denn dreih ik mi so hasti um,
As weer ik nich alleen:
Doch allens, wat ik finn, Jehann,
Dat is - ik sta un ween.








Citaat van de dag

"Waarom bestaat er eigenlijk iets, en waarom niet niets?
Woarum besteet d’r eigenlijk iets en woarum nig niks? "
- Martin Heidegger -
(1889-1976)